O. Roman Bakalarz OP

Msza św. dla dzieci w nowowybudowanym
kościele Św. Jacka w Rzeszowie - maj 2002.
Celebruje proboszcz O. Roman Bakalarz OP

Roman Bakalarz urodził się 16.09.1954 roku w Lipnicy Murowanej. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Gosprzydowej, w 1969 rozpoczął naukę w LO w Krakowie. Po zdaniu matury, w 1973 roku wstąpił do Zakonu Ojców Dominikanów, w którym już byli dwaj starsi bracia. Po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Dominikanów w Krakowie, 21. czerwca 1980 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk Ks. Kard. Franciszka Macharskiego. Bezpośrednio po święceniach został skierowany do pracy z młodzieżą szkół średnich w dominikańskim kościele św. Wojciecha we Wrocławiu, gdzie przebywał dwanaście lat.

Po pięciu latach kapłaństwa został wybrany przeorem wrocławskiego klasztoru, a rok później został mianowany proboszczem parafii. O. Roman był najmłodszym proboszczem w całej archidiecezji wrocławskiej. Po niespełna rocznym "proboszczowaniu", wybrano go vice-dziekanem dekanatu Wrocław-Śródmieście. Urząd ten piastował do końca swojego pobytu na Dolnym Śląsku. Ponadto był spowiednikiem kleryków w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym oraz w seminariach Księży Klaretynów i Ojców Sercanów Dwojga Serc. Przez kilka lat prowadził też zajęcia w nowicjacie Księży Klaretynów.

O. Roman w australijskim buszu w marcu 2002 roku
w czasie duszpasterskiego pobytu wśród Polonii
Australijskiej

Po zakończeniu kadencji przeorskiej we Wrocławiu, w 1992 roku O. Roman został przeniesiony do nowopowstałej placówki zakonnej w Rzeszowie i ustanowiony proboszczem tworzącej się parafii św. Jacka. Tutaj zabrał się do tworzenia wspólnoty klasztornej i parafialnej oraz budowy kościoła. Warunki były trudne. Niewielka drewniana kaplica zwana szopką, niewielki domek i kawałek łąki, na której rosły płaczące wierzby. Najłatwiej było pod nimi usiąść i razem z nimi płakać. Jednak dzięki Bożej pomocy i ludzkiej życzliwości, w 1994 roku, rozpoczęto budowę klasztoru, a nieco później również kościoła. W 1997 roku, O. Roman jako przeor klasztoru, wprowadził pracujących w Rzeszowie ojców do nowo wybudowanego klasztoru, a w jubileuszowym 2000 roku, jako proboszcz parafii wprowadził wiernych do nowego kościoła. Sprowadził też do parafii Siostry Dominikanki, dla których wybudowano klasztor.

Po zakończeniu kadencji przeorskiej pracował jeszcze przez kilka miesięcy jako proboszcz. W maju 2004 roku został wybrany przeorem klasztoru w Borku Starym koło Rzeszowa, gdzie znajduje się znane w tamtej okolicy Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej. W tym Sanktuarium, jako jego Kustosz rozpoczął pracę pod koniec maja 2004 roku rozstając się jednocześnie z Parafią św. Jacka w Rzeszowie, gdzie obowiązki Proboszcza przejął O. Józef Bakalarz.

Nie jest to jedyny rodzaj duszpasterstwa jakiemu poświęca się O. Roman. Przez wiele lat pracował w szkołach jako katecheta. Pomaga też w formowaniu kleryków Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie, gdzie jest spowiednikiem. Głosi konferencje dla księży w ramach stałej formacji kapłanów diecezji rzeszowskiej, a także jest ojcem duchownym Dekanatu Rzeszów IV. Prowadzi comiesięczne dni skupienia dla sióstr zakonnych pracujących w diecezji. W ramach pracy duszpasterskiej wielokrotnie uczestniczy w programach Diecezjalnego Radia Via. Dzięki zdolnościom kaznodziejskim przemierza ze Słowem Bożym na ustach Polskę wzdłuż i wszerz głosząc misje i rekolekcje parafialne. Próbuje także swoich zdolności kaznodziejskich poza Ojczyzną między innymi na Ukrainie, a w 2002 roku wśród Polonii w Australii przeprowadził rekolekcje w 16 ośrodkach. Także w 2004 roku został poproszony o ponowne wygłoszenie rekolekcji do Polonii w Australii. Przemierzając australijski kontynent od lutego do maja 2004 roku prowadził także nowennę przed Uroczystością Bożego Miłosierdzia w Polskim Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Melbourne, a następnie rekolekcje dla polskich kapłanów pracujących w Australii i Nowej Zelandii.

Do tych ewangelizacyjnych wyjazdów trzeba dodać wiele zagranicznych pielgrzymek i podróży do niemal wszystkich krajów Europy, a także do Ziemi Świętej.

W 1993 roku został wybrany Definitorem Kapituły Prowincjalnej i przez cztery lata był współodpowiedzialny za kierunek rozwoju dominikanów polskich.