Żywa szopka i szałas pasterski – już po raz czwarty w Gosprzydowej

Z grudniowymi świętami nierozerwalnie kojarzą się nam pasterze. Wszak to oni, jako pierwsi, powitali Boże Dziecię w betlejemskiej stajence.

I w gosprzydowską tradycję Świąt Bożego Narodzenia wpisała się żywa szopka ze zwierzętami i szałas z pasterskimi przysmakami. Kaczki, kuropatwy, bażanty, para pawi, osioł, kucyk, alpaki, konie – to stała obsada boksów pasterskiej zagrody. W poprzednich latach zagościły w niej króliki i gołębie. A wśród dań szałasu największą popularnością cieszą się placki pasterskie, łoscypki z żurawiną i chleb ze smalcem. Zaradne gaździny uzupełniły menu drożdżowymi kołaczami, rogalikami z jabłkami i bułeczkami z serem i kawą z ekspresu:), zaś dla dzieci przygotowały popcorn(!) i gofry. Nic dziwnego, że po wizycie w małym „zwierzyńcu”, przy pasterskim bufecie ustawiała się spora kolejka.

Ale nie tylko zwierzątka i przysmaki są atutem szałasu i żywej szopki.

Aby wszystko mogło zafunkcjonować potrzebna jest współpraca wielu ludzi. Współpraca i integracja – to wymierna korzyść płynąca z realizacji tego zadania.

Kolędowaniem przy szałasie rozpoczyna się wigilijny wieczór przed Pasterką. Przy szopce integruje się wspólnota w dzień Bożego Narodzenia, gdy do kolędowania zapraszają „Gosprzydowianie”. Do najmniejszej w dekanacie parafii trafiają goście z bliskiej i dalszej okolicy. Z zainteresowaniem pytają o historię, dopytują o ciekawostki, gromadzą gadżety reklamowe – kubki, magnesy, długopisy, kalendarze. Korzystają z bezpośredniego kontaktu z naturą, odkrywają uroki gosprzydowskich krajobrazów, spacerują po ścieżkach ogrodu różańcowego, poznają nasze zabytki, historię, wielowiekowy kult maryjny. Tu znajdują chwilę prostego odpoczynku, a w 2020 i 2021, gdy pandemia zamknęła i odizolowała wszystko, żywa szopka stała się świetną propozycją rodzinnego spędzenia wolnego czasu na łonie natury.

Ilu gości się tu przewija, mogą powiedzieć dziewczęta z Grupy Młodzieżowej, wiernie i dzielnie obsługujące pasterski szałas.

Ciekawy ten pomysł, zainicjowany i pilotowany przez ks. Tadeusza Ceterę, po raz pierwszy został zrealizowany w 2019 roku, w prowizorycznym szałasie na placu przykościelnym, a od 2020 r. dzieje się w budynku przebudowanym z parafialnej stodoły:))

Dzięki zaangażowaniu i pomysłowości Proboszcza i grupy inicjatywnej, z roku na rok poprawiały się warunki, bogactwo żywego inwentarza, wystrój, oferta kulinarna.

Dziś stylowy szałas zachwyca estetyką i funkcjonalnością. Ludzie tu wracają, przyprowadzają znajomych, dopytują o przepisy na szałasowe przysmaki, zapewniają, że za rok znów tu przyjadą:)

A zdjęcia, niech przywołają wspomnienia...

Żywa szopka i szałas pasterski 2022

Żywa szopka i szałas pasterski 2021

Żywa szopka i szałas pasterski 2020

Żywa szopka i szałas pasterski 2019