Triduum Paschalne 06–08 kwiecień 2023

Wielki Czwartek – 06.04.2023

W czwartkowy wieczór rozpoczęliśmy świętowanie Triduum Paschalnego. Obchodziliśmy pamiątkę ustanowienia sakramentu Eucharystii i kapłaństwa, które dokonało się podczas Ostatniej Wieczerzy. W wieczerniku Chrystus obmył nogi Apostołów i wskazał na zdrajcę. Wygłosił też przemówienie do uczniów, w którym zapowiedział swoją mękę i śmierć. W czasie Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus odprawił w obecności Apostołów pierwszą Mszę Świętą i rozdał im eucharystyczny Chleb jako Komunię Świętą. Apostołowie usłyszeli wtedy: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje. (…) Pijcie z niego wszyscy, bo to jest Moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. (…) To czyńcie na Moją pamiątkę.”

Wraz z ustanowieniem Eucharystii związane jest ściśle ustanowienie sakramentu kapłaństwa. Podczas sprawowania Ofiary Mszy Świętej kapłan wypowiada słowa konsekracji, na które następuje cud przeistoczenia chleba w Ciało Pana Jezusa i wina w Jego Krew.

Dzięki posłudze kapłanów możemy codziennie uczestniczyć w Eucharystii, umacniać życie duchowe, pomnażać je, odnawiać i umacniać. Kapłani towarzyszą nam w naszym życiu, będąc szafarzami sakramentów świętych – chrztu, spowiedzi, bierzmowania, namaszczenia chorych. Bez kapłana nie ma ołtarza, nie ma Ofiary, nie ma Komunii Świętej, nie ma w naszych kościołach Chrystusa. To kapłan wiąże małżonków dozgonnym węzłem, który zapewnia łaskę Bożą do godnego wypełniania obowiązków małżeńskich i rodzicielskich. A gdy przychodzi chwila śmierci, kapłan oddaje człowieka w dobre ręce Ojca niebieskiego.

Choć pogoda nie zachęcała do wieczornego wyjścia z domu, bo za oknem padał mokry śnieg i wiał silny wiatr, kościół wypełnił się wiernymi.

Uroczystą Mszę Świętą Wieczerzy Pańskiej celebrował ks. Tadeusz Cetera. W czasie śpiewania hymnu „Chwała na wysokości Bogu” rozbrzmiały wszystkie dzwony, aby chwilę potem całkowicie zamilknąć. Również przestały grać organy. Surowa cisza uświadomiła nam powagę chwili i następujących po sobie wydarzeń.

W homilii ks. Proboszcz mówił o głodzie, który w świecie obecnym przybiera różną postać – niedostatku dobrego słowa, przyjaźni, bliskości, miłości, zrozumienia, wychowania. Kaznodzieja zwrócił uwagę, że choć współczesny człowiek coraz lepiej radzi sobie z problemem głodu fizycznego, coraz częściej doświadcza głodu duchowego, głodu pełni i smaku życia.

Lekarstwem na wszelki głód człowieka jest Jezus Chrystus, który zna nasz głód, a przede wszystkim go zaspokaja. „Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął, a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie”. W Eucharystii Bóg zaspokaja twój i mój głód nieskończoności samym Bogiem. Z czystego miłosierdzia Zbawiciel ofiaruje nam siebie samego jako pokarm dla duszy.

Eucharystia daje nam łaskę abyśmy mogli wzrastać w miłości do Boga i bliźniego.

Po Komunii Świętej przedstawiciele Rady Parafialnej oraz młodzieży złożyli na ręce Księdza Proboszcza kwiaty, wyrazili wdzięczność i szacunek za towarzyszenie naszej Wspólnocie. Życzyli wielu łask Bożych oraz doświadczania ludzkiej życzliwości i troski podczas wypełniania posługi duszpasterskiej w parafii.

Po Mszy Świętej kapłan w procesji przeniósł Najświętszy Sakrament do ciemnicy. Adoracja Pana Jezusa trwała do późnych godzin nocnych.

Wielki Piątek – 07.04.2023

Wielki Piątek to dzień ciszy, smutku i żałoby. Godzina panowania zła i ciemności. Wspomnienie okrutnej męki i śmierci Pana Jezusa. Bożego Syna, który „leczył wszystkie choroby i słabości” ludzi. Tłumy zdumiewały się widząc, że „niemi mówią, chromi chodzą, niewidomi widzą”. W niedzielę palmową entuzjastycznie witały Jezusa słowami: „hosanna Synowi Dawidowemu”, a kilka dni później krzyczały: „Na krzyż z Nim!”

Wielki Piątek to także dzień wielkiego zwycięstwa, w którym dokonało się zapowiadane od tysięcy lat zbawienie rodzaju ludzkiego.

W naszej świątyni od rana ludzie adorowali Najświętszy Sakrament w Ciemnicy. Adorację prowadziły Róże Różańcowe z poszczególnych przysiółków. Przed południem ks. Proboszcz poprowadził nabożeństwo Drogi Krzyżowej, w którym uczestniczyły głównie dzieci.

W Wielki Piątek Kościół nie sprawuje Eucharystii. Liturgia, której przewodniczył ks. Tadeusz Cetera rozpoczęła się wieczorem od modlitwy w ciszy. W skupieniu wysłuchaliśmy czytań i ewangelicznego opisu Męki Pańskiej.

Ks. Proboszcz w homilii wyjaśniał tajemnicę krzyża, cierpienia, samotności. Krzyża, który wzywa do żalu za grzechy i daje nadzieję.

Po modlitwie wiernych nastąpiło odsłonięcie krzyża i adoracja przez Liturgiczną Służbę Ołtarza i wiernych. Od adoracji Krzyża przeszliśmy do zjednoczenia z Chrystusem w Komunii Świętej. Po modlitwie dziękczynnej kapłan przeniósł Najświętszy Sakrament z Ciemnicy do Bożego Grobu. Przed Grobem strażacy zaciągnęli honorową wartę.

Rozpoczęła się adoracja Pana Jezusa w Grobie, śpiew Gorzkich Żali, adoracja Krzyża.

W późniejszych godzinach wieczornych młodzież poprowadziła Drogę Krzyżową ze śpiewem pieśni i rozważaniami, refleksyjnymi, pełnymi nadziei. Z Drogą Krzyżową Jezusa złączone drogi ludzkie, chwile cierpienia, wątpliwości, chorób, niezrozumienia, wyśmiania, upokorzenia, zniechęcenia, niewdzięczności, samotności, lęku, rozpaczy, uzależnienia, braku przebaczenia, zdrady.

Ale niezależnie od tego, jaki ciężar nas przygniata, obietnica Jezusa brzmi: „Ja was pokrzepię”. Tego właśnie pokrzepienia szukamy podążając drogą krzyżową swojego życia i próbując odnaleźć na niej kochającego mnie Boga.

Ludzie wymieniali się na modlitwie, nieliczni korzystali jeszcze z sakramentu pokuty.

Wielka Sobota – 08.04.2023

Wielka Sobota to również dzień ciszy, skupienia, adoracji Jezusa w Grobie. Przez cały czas wartę pełnili strażacy.

W godzinach dopołudniowych ks. Proboszcz święcił pokarmy. Co godzinę kościół wypełniał się gwarem dzieci, które bardzo chętnie przyszły wraz z dorosłymi, niosąc przyozdobione bukszpanem koszyczki, wypełnione rozmaitymi pokarmami, wśród których króluje cukrowy baranek, jajka i chrzan oraz wiejska kiełbasa.

Wieczorem, po zapadnięciu zmroku rozpoczęliśmy świętowanie najbardziej uroczystej i najpiękniejszej liturgii w roku – Wigilii Paschalnej.

Nabożeństwo rozpoczęło się od obrzędu światła, w czasie którego ks. Proboszcz poświęcił ognisko, od którego zapalił paschał i uroczyście wniósł go do kościoła. Na śpiew „Chwała na wysokości Bogu” znów zabrzmiały dzwony, a liturgii towarzyszył dźwięk organów.

Z kolei nastąpiła Liturgia Słowa, podczas której usłyszeliśmy najważniejsze momenty z historii zbawienia, o stworzeniu świata, o ofierze Abrahama, o przejściu Izraelitów przez Morze Czerwone, o wiekuistym przymierzu Boga z ludźmi, o miłosierdziu Bożym, o nowym życiu w Chrystusie, który prawdziwie zmartwychwstał. Ewangelia opowiedziała o odkryciu przez kobiety w wielkanocny poranek pustego grobu Chrystusa.

W homilii ks. Tadeusz Cetera podkreślił, że w liturgii najważniejszy jest Bóg, który jest z nami, który działa i zbawia. Nie są ważne obrzędy, kielichy, rytuały, szaty, ani procesje. To co zewnętrzne jest ważne tylko ze względu na to, że daje nam dostęp do Jezusa.

Bóg znalazł miejsce, gdzie ludzie będą mogli Go spotykać, gdzie zachowana będzie pełnia prawd wiary i środków do zbawienia. Kościół to żywy Jezus, który dziś mieszka wśród ludzi, oraz my, niedoskonali grzesznicy. Dzisiaj Bóg szuka wśród nas swojego Kościoła. Szuka tych, których zbawia, i szuka tych, którzy innym pomogą doświadczyć zbawienia.

Ks. Proboszcz zachęcał do szczerego wyznania wiary w Boga i odrzucenia spraw, które należą do szatana. Niech naszym wyznaniem wiary będzie prawidłowo uczyniony krzyż po pokropieniu wodą święconą. Niech procesja rezurekcyjna, w którą niebawem wyruszymy, będzie naszą modlitwą: „Jezu Zmartwychwstały, niech moje życie będzie dla innych świadectwem, że naprawdę zmartwychwstałeś; niech inni ludzie zobaczą we mnie Kościół – żywego Ciebie.”

Po homilii nastąpiło poświęcenie wody i odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, a następnie Liturgia Eucharystyczna. W rozdzielaniu Ciała Chrystusa pomagali Księdzu Proboszczowi wszyscy Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej.

Po Mszy Świętej wyruszyła procesja rezurekcyjna. Uroczysty śpiew pieśni „Wesoły nam dzień dziś nastał” oraz dźwięk dzwonów ogłosiły światu fakt zmartwychwstania Chrystusa.

Wiara w zmartwychwstanie Jezusa stanowi punkt oparcia całego chrześcijaństwa. Ona otwiera przed nami perspektywę nowego i wiecznego życia. Św. Paweł napisał zdanie, o którym żaden chrześcijanin nigdy nie powinien zapomnieć: „Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach (…). Jeśli tylko w tym życiu nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania” (1 Kor 15, 17. 19).